Verhaal in beweging - Houd me niet vast
9 mei 2025
zien, die er al een hele tijd niet bij hadden kunnen zijn. En zeker ook om een paar nieuwe mensen te
verwelkomen! In een eerste rondje konden we luisteren naar iedereen en invoelen hoe het met ieder
vergaan was de voorbije tijd.
Voor we in een verhaal doken, wisselden we even uit wat het woord ‘loslaten’ bij ons oproept. Dat is
een cruciaal woord voor het verhaal en ook voor de tijd tussen Pasen en Pinksteren. Het is in deze tijd
een woord dat veel aan de orde is en waar vele mensen mee worstelen. Dat bleek ook uit de
uitwisseling. Het is moeilijk om los te laten. Er is angst om het vertrouwde, het veilige achter te laten.
Je komt in een soort niemandsland en dat kan ontreddering meebrengen, en verdriet en frustratie. Toch
is het ook een bevrijding, want er schuilt een verlangen onder, het spreekt van nieuwe mogelijkheden
en van liefde. Verandering hoort bij het leven. Loslaten komt erop neer dat we de bullshit achterlaten
en de essentie bijhouden!
Het verhaal toonde ons hoe het stilaan na de dood van Jezus tot de leerlingen, en in de eerste plaats tot
de vrouwen, doordrong dat hij niet dood was, maar verder leefde. Het werd duidelijk doordat Maria
Magdalena het graf leeg vond en twee engelen ontmoette, waar ze haar verdriet kon bij uiten. Later
herkende ze in de tuinman de verrezen Jezus. In deze ontmoeting herkenden en erkenden ze elkaar.
Toch vroeg Jezus haar: ‘Houd me niet vast! Want ik ga naar mijn Vader.’ Ze kreeg de opdracht om als
eerste te gaan vertellen wat ze ontdekt had.
In een eerste spel verkenden we het verdriet van Maria bij haar ontdekking van het lege graf.
Het graf zelf voelde zich helemaal niet leeg. Het was gevuld met licht, dat uitstraalde. Het was een
plek vol omhulling en leven. De engel bracht de boodschap dat alles goed is, zoals het is, ook wat er
nog komen gaat. Maria Magdalena was verzonken in verdriet en wist helemaal niet hoe het verder
moest. Nog iemand die de rol van Maria Magdalena opnam, voelde zich heel dicht bij ‘Mijn Heer’,
degene naar wie ze op zoek was. De tuinman voelde zich in alle rollen thuis en kon alles zijn en
worden. Er ontstond een korte dialoog tussen enkele rollen waarin men vragen kon stellen of
aanvullingen kon geven.
In een tweede spel kreeg ieder de kans om een andere personage te verkennen.
Het lege graf wilde ervaren hoe het is om toch gevuld met licht te zijn. De engelen hadden hoopvolle
boodschappen, vol vertrouwen voor de toekomst. Ze wilden het licht verder uitdragen. Maria
Magdalena was het niet helemaal eens met zichzelf, omdat ze nogal dramaqueen was en bleef
vastzitten in verdriet, terwijl ze toch besefte dat ze verder moest.
We speelden daarna een ontmoetingsspel, waar we het moment van herkenning van Maria Magdalena
en de verrezen Heer in de verf zetten. Alleen dat moment, lieten we tot zijn volle recht komen. Het
was telkens een blij weerzien, met blijvende impact. Met veel knuffels en ook met veel vreugde. De
lach werkte aanstekelijk.
Tot slot werd ieder uitgenodigd om een woord ter afsluiting te zeggen. Daaruit bleek de intensiteit van
de beleving: ‘heel ontroerd’, ‘dankbaarheid’, ‘vol vertrouwen’, ‘het proces gaat’, ‘ik ga verder’… We
praatten nog wat na en konden de vele indrukken samenbrengen. Doordat het groepje wat groter was
dan anders, was de beleving zeker anders, maar niet minder intens.
Begeleiding en verslag: Elise Pieck
Je bent van harte welkom als je mee een verhaal in beweging wil komen brengen!
Contact: Elise Pieck, e-mail: elisepieck@gmail.com
Reacties
Een reactie posten