Verhaal in beweging - Het visioen van Ezechiël

28 maart 2025


Visioen van Ezechiël over het dal van beenderen, prent door Nicolaes de Bruyn, Antwerpen, 17 de eeuw
Het was een fijn weerzien. Het bijpraten over de voorbije periode bracht ons bij echte

ontmoeting. Dan wisselden we uit over de vraag: Wat mag er in jou tot leven komen? Wat

mag er handen en voeten krijgen, vlees en bloed krijgen?

Het bracht ons bij uiteenlopende suggesties. Van ‘mezelf centraal stellen’ tot een nieuwe zaak

tot leven brengen’ tot ‘muziek in de wereld zetten’ en ‘ware vreugde’…

Het verhaal van vandaag bracht ons bij het visioen van de profeet Ezechiël, waarin God hem

belooft het Joodse volk weer tot leven te brengen. Hij toont dat in een visioen, waarin

Ezechiël naar een vallei vol beenderen wordt gebracht. Als hij profeteert dat in deze

beenderen weer de levensgeest gebracht zal worden, dan gebeurt dat ook letterlijk. De

beenderen voegen zich samen, er komen pezen en vlees op en huid. Het is nodig nog eens de

profetie uit te spreken en dan gebeurt het: de levensgeest komt in hen en ze worden levend.

Zo worden ze weer het volk van God.


In het spel volgden we de weg die de beenderen aflegden op hun weg naar nieuw leven.

De beenderen voelden alle mogelijkheden tot leven in zich. Bij hen begint de kringloop van

leven. Alles is aanwezig, alle kwaliteiten tot leven zijn aanwezig in het merg van de

beenderen.

De botten die zich samenhechten maken dat alles samengehouden wordt en dat geeft de

mogelijkheid om rechtop te staan. Ook al is er een kunstbot bij, ook dan werkt de samenhang.

De botten kunnen nog niet alles alleen, dus is hulp aanvaarden noodzakelijk. De pezen en het

vlees die dan over de botten komen, werken zoals ze bedoeld zijn en dat geeft voldoening.

De levensgeest creëert bezieling en dat is nodig om de materie te laten leven. Dat leven schept

ook verbinding en de mogelijkheid om contact te maken. Delen is belangrijk. De levensgeest

is een creatieve kracht!

De laatste stap: ‘volk van God worden’ nodigde uit om heel dichtbij het zelf te komen.

Dat gaf een Thuisgevoel. Dat bracht vooral rust: het rusten in jezelf.

De stap die nog ontbrak was de huid. Daarin ligt alles opgeslagen, alle oude pijn, verdriet en

vreugde. De huid geeft grenzen aan en brengt koestering. Door de huid kan er ook heling

gebeuren.

Het was bijzonder om samen deze weg te volgen, waarin ieder zijn eigen deel opnam.

Samen gingen we de weg van dood naar leven! We ontdekten nog een lied, een gospelsong

die bij dit verhaal hoort: ‘Them Bones’ van de Telta Rythm Boys.


Begeleiding en verslag: Elise Pieck


Je bent van harte welkom als je mee een verhaal in beweging wil komen brengen!

Contact: Elise Pieck, e-mail: elisepieck@gmail.com

Reacties

Populaire posts van deze blog

Onze ontmoeting met Rozemarijn Vanwijnsberghe op 25 juni 2023

Je kunt er niet uitvallen - Alles is genade

Zenmeditatie